Teknika indibidualaren maisua, Tadas Sedekerskisen hazkundean funtsezko pieza izan da Gasteizera iritsi zenetik. Diziplina, ahalegina eta hurbiltasuna: Iñaki Iriarteren zutabeak jokalarien prestakuntzan.
Etxetik laster irtetea, leku ezezaguna eta amets baten alde borrokatzeko presio handia dira Baskonian lurreratzen diren talentu gazteen ibilbidean zehar dauden kezketako batzuk. Urteetan zehar, arrakasta handiko istorioen atzean izen propioa duen pertsona bat aurkitzen da, Iñaki Iriarte. Pablo Prigioni, Tiago Splitter edo Tadas Sedekerskis bezalako jokalarientzat mentore, lankide, lagun eta autoritate figura.
Datorren martxoaren 15ean, gure kapitainak, Tadas Sedekerskisek, hamarkada bat beteko du Baskoniako lehen taldearekin, eta Iñaki Iriarte funtsezko pieza izan da lituaniarraren bizitzan, Gasteizen lurreratu zen lehen egun hartatik: “Etorri zenean, ona edo txarra zen erabaki behar nuen. Baina, ez dakit zergatik, kantxa guztiak itxita zeuden eta harrizko batera eraman genuen. Hori izan zen lehen kontaktua, gero fitxatu zuen, eta guztiekin jarraitzen dudan ildoari jarraitzen hasi nintzen ”. Iñakik gogoan du udako egun hura euskal hiriburuan.
Iñakik faktore askori erreparatzen die zein jokalarik balio duten eta zein jokalarik ez duten behar dena zehazteko orduan, baina inoiz huts egiten ez dion zerbait badago, bere intuizioa da: “Bost minututan, sei minututan, nik esan diezazuket“ Honek ez du balio ”. Jarraitzeko eskatzen zidaten, agentea zegoela, familia… Bost minutura ikusten duzu. Hauetako mutil bat datorrenean, berehala ikusten duzu ona dela. Eta Tadas hala zen”.
Lehen proba igaro ondoren, lanarekin hasten da: “Lehen urtea oso gogorra da, ikusten dute entrenatzeko nire ideia, haiek inoiz ikusi ez duten ideia bat dela. Adibidez, nik lehenengo egunetik puntu bat markatzen diet, exijentzia bat markatzen diet eta hortik hasten gara. Hasieran kosta egiten zaie, ogro bat bezala ikusten naute, oihu egiten diet, gauza berriak lantzen dituzte eta estutu egiten ditut. Baina, azkenean, garrantzitsuena haiek entrenamendu bakoitzean hobera egiten dutela ikustea da, entrenamendutik gauza berriak egin dituztela ikusita ateratzea, baina xehetasuna asko landu behar da, eta gauza horiek kosta egiten dira”.
Entrenamenduetan estutu arren, Iñakik badaki mutil gazteekin lan egiten duela, bere garaian Tadasekin egin zuen bezala, familiatik eta lagunengandik urrun, asko ikasteko eta hiri berri hori etxe bihurtzeko itxaropenarekin. Horregatik, Tadasekin pistan egindako entrenamenduez gain, bere euskal-lituaniar nortasuna osatzen lagundu zion: “Ni jende normala izan dadin saiatzen naiz, Gasteizko norbait bezalakoa izan dadin, lagunak izan ditzan, irten dadin, bere adineko pertsona batek egin behar duena egin dezan. Gidatu egin behar dira, eta une erabakigarrietan lagundu eta maitatu. Okerrena 18 urterekin dator, orduan gidatu eta lagundu behar zaie gehien. Klubetik kanpo hotz egiten duelako”.
“Tadas iritsi zenean, mutiko lotsatia zen, beldurti samarra. Aurrera egin du, baina tipo lasaia da oraindik. Egunetik egunera hobetzen eta bere gorputza zaintzen pasatzen du, eta nortasun handia du”. Mentalitate horrek 2015eko martxoaren 15ean Baskoniaren lehen taldearekin debuta egiteko balio izan zion lituaniar jokalari gazteari, eta 10 urte geroago klubeko kapitain eta erreferente izatera eraman du. Iñaki Iriartek argi dauka zein izan den Tadasek hainbeste eboluzionatzeko gakoa: “Bere pertseberantzia, alderdi guztietan. Entrenatu eta entrenatu. Askotan pentsatzen nuen Tadasek hainbeste entrenatzeari utzi behar ziola, batzuetan atseden hartu behar izaten delako, baina honek orduak eta orduak ematen ditu eta ez da inoiz nekatzen. Bere pertseberantzia, hori izan da bere meritua eta hala izaten jarraitzen du”.
Gaur egun, Iriartek erakunde urdin-gorriari lotuta jarraitzen du, talentu gazte berriekin, baina entrenamenduetatik igaro diren eta bere bizitzan presente jarraitzen duten figura handi guztiak ahaztu gabe: “Gaur egun ere harremanak izaten jarraitzen dut, eta laguntzen eta animoak ematen jarraitzen dut. Harreman bat dago, eta, joaten direnean, adiskidetasun ona izaten jarraitzen dugu, eta denbora librea dugunean afariak egiten ditugu, Prigioniren eta Tiagoren kasuetan bezala”.
Zalantzarik gabe, berriro errepikatuko lukeen saskibaloiari lotutako bizitza oso bat, ez bakarrik maila profesionalean, baita maila pertsonalean ere. “Beti saiatu naiz jende guztiarekin ondo portatzen. Nik beti nahi izan dut lagunak dituen gizona izan, zoriontsu izan, alaia izan eta horixe transmititu nahi izan dut”.
